Obywatelskie

Przypisane artukuły:

Podanie

Kochani władcy tego świata Czciciele protez, jarzyn, kont Biegu po zdrowie przed zawałem Pozwólcie odejść cicho stąd Utwórzcie jakieś rezerwaty Dla tych co w żyłach krew nie prąd Dla nie walczących o etaty Co nie chcą zagryźć się o kość

Po szkodzie

Po szkodzie staję się mądrzejszy Bo nie wypada już być głupim I tylko ząb złamany boli Wybity twardą pięścią bruku Przestaję wierzyć w przeznaczenie Nie wszystkim przecież źle się dzieje Bywają madonn oczy jasne I odpustowi czarodzieje Zdarza się, że

Płynę

Za horyzontem został port Głowa jak bania, pęka w szwach Przede mną tylko west i nord A za mną nóż i talia kart Ten facet nie miał żadnych szans Ja, król szulerów, spelun pan Widziałem już niejeden raz Krew tryskającą

Piosenka nonkonformisty

Nie miałeś jeszcze roku Na własne wstałeś nogi Ktoś palcem pchnął, lecz stoisz znów Nie dałeś się upodlić Nie dałeś się Nie dałeś się Nie dałeś się upodlić A potem szkoła, lektur sto Rycerski hufiec zbrojny Uczył jak z życiem

Pełny luz

Lubię leżeć na wznak Gapić w obłoków kształt Które w zamki olbrzyma zmienia wiatr Jestem taka leniwa Chciałabym w chmurach pływać Bez wysiłku, tak lekko jak ptak Płynąć piórkiem po niebie Dokąd, sama nie wiem Zawirować, zakołować, pełen luz Spadać

Pejzaż wczesnowiosenny albo Golgota Polska

W otwartym oknie wiatr zamilczał Kwantami woni ucichł w nozdrzach Wczesnowiosenny zapach ziemi Spalonej trawy gorzki posmak Świat za oknami brudno znany Jak rzeczywistość w prozie Zoli Polska Golgota burym cieniem Jak guz złośliwy rośnie, boli A za oknami tak

Pejzaż niepokojący

Namalowałeś dziś słońce Namalowałeś krzyż z dwojga rąk Usta rozwarte na oścież Krzyczące ze strachu krągłe -O Zbudził pejzaż Psy leżące łagodnie u stóp Między drzewa Jak wystrzał mknie niepokój Chyba kolory zmieni I doda błysk lecz mech Zniknie gdzieś

Obywatel

Wreszcie zmusiłaś mnie ziemio Przez poetów zwana matką ojczyzną Bym określił bez sztuki uników Pogląd swój na twoją rzeczywistość Chcesz bym w mózgu swego zakamarkach Stworzył jakąś śmiałą deklarację Opowiedział się za albo przeciw Całkiem prosto, całkiem jednoznacznie A ty

Poległym na pierwszej linii frontu walki z życiem

Urodziłeś się – to fakt, co tu kryć Zapijałeś mlekiem się aż do krwi Nagle wysechł strumień szczodry Pierś odjęto ci od mordy Samo życie dało ci na odlew w pysk Tak stopniowo dorastałeś – psia go mać Zabroniono Ci

Obława na młode Wilki

Ja jestem wilk nikogo się nie boję Groźna biel zębów błyska kiedy chcę Zimą wataha bo tak mi wygodnie Latem samotny biegnę w bujny step Rodzinne stado nie chce być posłuszne Kłami wymuszam posłuch ma być tak Jak najmocniejsza żąda

Niepotrzebni ludzie

Niepotrzebni ludzie noszą szare ubrania Buty jak księżyc w nowiu koślawe Niepotrzebni ludzie chodzą skrajem chodnika Wzdłuż muru, albo bramy straceń Niepotrzebni ludzie mają raka lub kaca Co ich gryzie od środka, choć pozornie zdrowi Niepotrzebni ludzie, wiatrem potrącani Bez

Nauczyciel

Żeby poznać świat Trzeba żyć sto lat Beczkę soli zjeść Cały równik przejść Żeby poznać świat Trzeba zboże siać Złote gruszki rwać Bronić trawy źdźbła Żeby poznać świat Trzeba miłość znać No i dzieci mieć Ciągle uczyć się Naucz włóczęgę

NATO co ty Na To

Wśród ochów i achów Idziemy na zachód Spełni się marzenie Polski czołg nad Renem Ramię w ramię z Niemcem Nucimy piosenkę Śpiewamy z zapałem NATO NATO uber alles NATO – co ty na to Tyś jest dobry wujek NATO –

Na skróty

Życie – droga wyboista, meandrami zakręcone Na piechotę przejść je musisz, w którąkolwiek stronę Po wąwozach, w koleinach grzęzną w błocku nasze stopy Krok za krokiem, z głową w dół, w bagażu kłopoty Tak powoli, monotonnie, posuwamy się do przodu

Mój mały kraj

Gdy mnie słońce budzi rano Wchodząc przez otwarte okno To uśmiecham się do świata Skrzydła mi u ramion rosną Witaj drzewo, witaj wrono Jak tam, kocie szarobury A huśtawka ? Stoi jeszcze Jak się macie stare mury Tu się właśnie

Modlitwa do rodzinnego domu

Bądź pochwalony domu Od fundamentów ceglany Z wiekiem mi brązowiejesz Spatynowiałeś mchami Schodów cztery, tak wiele Moich małych porażek Tu kiedyś zszedłem na padół Na beton codziennych zdarzeń Lecz zawsze mogłem wrócić Bezpieczny w ramionach twych drzwi Chwała ci domu

« Poprzedni