mp3

Przypisane artukuły:

Nie bójmy się marzyć

Wiem, nie tak miało być Teraz gniewnie marszczysz brwi I cofnął byś wstecz tych kilka chwil Lecz nie chce słuchać czas Twoich zaklęć ani gróźb, bo zna To co niesie nam biały gołąb dnia Nie bójmy się marzyć, że Znów

Za oknami dzień

Za oknami dzień Wstaje szósta pięć Już zegara rytm Eksploduje w krzyk W mojej głowie sen W drzazgi rozpadł się Wiem, że muszę wstać Z życiem ostro grać ref. A przecież przed chwilą Nie istniał horyzont Miękki biały kokon –

Lot na księżyc

Realny świat to ściany dookoła Ze słońcem lampy że się mylą pory dnia Krążę jak ćma do blasku przytulona Czekam by nocą móc odlecieć w stronę gwiazd Na jednej z nich ty czekasz wymyślony Sklejony z kolorowych skrawków chwil Nieosiągalny

Taniec Hiszpański

Znów kolejna przyszła zima Burym śniegiem spopielała Cmentarz krzyżem odznaczyła Zbladły fotografie w ramach Znowu jestem starszy o te Liście na wpół przysypane Znów sam sobie odpowiadam Na pytania niezadane Co zrobiłem, że czasem nad ranem Coś jak zgaga nie

Zozolinka

Niegłupia, samotna jak palec Wśród mebli, ścian i podłogi Z widokiem na przyszłość za szybą Kolejny papieros, choć szkodzi SOS wypisuje na Google A pająk wiadomość rozsyła Że pustka, że walka ze smutkiem Że czeka, że źle, a czas mija

Obiecanki

Była sama on był sam Była wiara szczęścia gram Była miłość i był grzech Była łza i cichy szept Była rzeka – miał być most Była cisza – miał być głos Była krzywda – miał być cud Była suknia –

Erotyk spod czwórki

W naszej sfera incognita Numer cztery na żetonie Na szezlongu Atlantyku Zaciśniętych dłoni dwoje Saragassy dotknięć czułych Poplątały nas na amen Fale szeptów i oddechów Pieszczot śpiesznych żagle białe Tapetowe firmamenty Niebo nasze papierowe Akt strzelisty uniesienia Zapomnieliśmy się w

Czekam

Nie piszesz do mnie listów Czekam, bo Tak pragnę twoich słów Nie dzwonisz do mnie wierszem Czekam, by Usłyszeć ciebie znów Nie myślisz pewnie o mnie Czekam, bo Nadziei blady kwiat W ogrodzie serca rośnie Czekam, bo Pragnę byś ty

Cyganeria

I W mieście gdzie tysiące dusz Gdzie świat bierze się na serio Żyją goście- szkoda słów Co się mienią cyganerią Znają trochę grande monde Wiersze w prasie regionalnej Kiedyś chcieli zbawić świat Dzisiaj żyją dość normalnie Ale gdy księżyca blask

Co to miłość

Pytałam księżyca – co to miłość znaczy? To sztuczka cyrkowa po moim promieniu Kiedy dwoje ludzi naprzeciwko kroczy I staje się jednym w chłodnej nocy cieniu Zapytałam nocy – co to miłość znaczy? To jest gwiazd czekanie na chmury nadejście

Człowiek – to brzmi durnie

Ty, który ujarzmiłeś Ziemię Ty, w którym ciągle dziecko drzemie Ty najmądrzejszy i najczystszy Ty zadufany i bezmyślny Ty, który pętasz rzeki w biegu Ty, co nie pytasz jak, dlaczego Ty, co się mienisz królem stworzeń Ty, co cię wirus

Bardele

Nie powstanie z naszych marzeń wielki pałac snów Klomby mitów przystrzyżone, baczność! Czapki z głów! Nasze drogi w głusz Syberii wiodą w schyłku dnia A pijany śmiech historii echem w lesie gra Nasze ślady – gryps na ścianie, rozdrapany tynk

Obłęd

Do świata oszalałych Przyjął mnie Bóg ordynator Będę pensjonariuszem Wielkiego Domu Wariatów Ubrany w jasną piżamę Z rękawem nieco przydługim Nie będę ciężarem dla jednych Ni zagrożeniem dla drugich Spokój, spokój, święty spokój I przepustka raz do roku Nasypali mi

Najkrócej

Krótkim zdaniem Gestu wierszem Rzęs trzepotem Mówisz jestem Wpółwidzialna Wiatru dotyk Drażnisz zmysły Jak narkotyk Nic nie mówisz Po co słowa Echem ciszy Brzmi rozmowa Nieobecni O dwa cale Zanurzeni W pyle zdarzeń Po księżyca Ciemnej stronie Żart iluzji Ludzi

« Poprzedni