Strona poświęcona twórczości
Prawie na końcu świata Gdzieś na planecie Ziemia W mieście co zwie się Tarnobrzeg Spełniają się marzenia Rządzi tam Mały Książę Co kocha róże i dzieci Otworzył tam dla nich szkołę I słońce w niej zawsze świeci Ref.: Jesteśmy jedną
Wszyscy mówią ci do przodu idź Spal za sobą mosty, Tak łatwiej, tak prościej Biegnij ile sił Tańcz na linie, kiedy każą ci Świat to wielka scena Stadion, ludzkie sny Widzów są tysiące Aktor – to ty Wiara i nadzieja
Chmury się zwarły W podniebnej batalii I pułk za pułkiem na wschód Apokalipsy Jeźdźcy tragiczni Tętentem wpadają do głów Depresji sztandary Brak chęci i wiary Łopoce nad nami zły cień Niedobrze kochana Vendetta od rana Słowo za słowo jak cierń
Chodzą, chodzą słuchy Że się kończą pluchy Miauczą, miauczą koty Że ustaną słoty Słychać, słychać głosy Że nadchodzą mrozy Chodzą, chodzą wieści Będzie zima wreszcie Zima, zima, pada śnieg Zima, zima, biało jest Zima, zima, w góry jedź Zimy, zimy,
Nasze dłonie, skrzydła ptasie Tak je łatwo gestem spłoszyć Trzeba ciszy, osobności Cierpliwości by oswoić Zbędne słowo i odlecą By nie wrócić nigdy więcej Snuję srebrną sieć intrygi By skrępować płoche ręce Już się palce slątały jak bluszcze zielone W
Anestezjolog nie przyszedł do pracy Bez znieczulenia trzeba będzie ciąć Są w ministerstwie sposoby na takich Zatrudnić Ruskich zdecydował rząd I przyszedł Wania, dawny stachanowiec W białej fufajce, w dłonie ujął młot Prędko znieczulił uderzeniem w głowę Sierpem otworzył, Vivat