Strona poświęcona twórczości
Grudzień snuje się po grudzie Pierwszy, drugi, trzeci, czwarty Wreszcie piąty, spać się kładziesz Lufcik w oknie już otwarty O północy pewien gość Wejdzie cicho do mieszkania I zostawi w kącie coś Znajdziesz to gdy wstaniesz z rana Ale co
Koniec szkoły, żegnasz ją Podręczniki rzucasz w kąt Głowę czyścisz z wiadomości wreszcie zbędnych Już otwarte szafy drzwi Wyfruwają twoje sny O wolności Indianina gdzieś na prerii Dziki, wolny i swobodny Precz z potrzebą manier dobrych Jeść palcami, chodzić nie
Dawno temu gdzieś w Italii A konkretnie w mieście Terni Żył Walenty, biskup sławny Zakochanych wszystkich święty Wzrok przywrócił niewidomej By ujrzała chłopca swego Więc dzień wszystkich zakochanych Czternastego jest lutego Walentynki, Walentynki Dla chłopaka i dziewczynki Mały flircik, czuły
Trwa dość krótko, zwykle tylko kilka dni Pachnie latem, jak ogniska wonny dym Pod namiotem chroni się, gdy pada deszcz Dla postronnych, bywa krótkim słowem – cześć ! Jest przelotna, jak spacerów nocny ptak Bez pieniędzy jak obrabowany bank Bez
Jest zielono, że już bardziej być nie może Też w basenie, bo zakwitły właśnie glony Józek także po wczorajszym podwieczorku Dzisiaj rano zrobił się zielony Więc wytłumacz mi tę kwestię droga mamo Jak możliwe jest to końców końcem Że po
Przez rok cały ci mówiono To nie wakacje – ucz się, ucz ! Minął październik, listopad, jesień Zima zamknęła ciepło na klucz Marzec katary przyniósł i grypy Kwiecień i maj to nie był raj Ale już w czerwcu zbierałeś siły