Marek Sochacki przybył do Sandomierza w latach 80. Zmiana miejsca zamieszkania oraz opuszczenie Krakowa związana była głównie z planami osobistymi artysty. Ogarnięty pasją zbudowania w Sandomierzu miejscowej „Piwnicy pod Baranami”, Sochacki rozpoczyna działalność jako animator życia muzycznego. Według przyjaciela, Jerzego Dziedziczaka, przeprowadzka do Sandomierza była spowodowana również niechęcią do krakowskiego klimatu, a także zamiarem udowodnienia, że podczas „komuny”, na prowincjach również da się tworzyć i szerzyć kulturę. Małżonka artysty, która pochodziła z okolic Sandomierza, była również niewątpliwie powodem, dla którego Marek Sochacki sprowadził się do miasta położonego nad Wisłą. To właśnie dzięki inicjatywie jej samej, rozpoczął pracę w Sandomierskim Ośrodku Kultury (w SOK-u). Stało się to przez przypadek, w wyniku rozmowy małżonki z koleżanką Anną Kuśnierz, ówcześnie pracującą w SOK-u. Dało to początek wielu ciekawym ideom, które powstały z inicjatywy młodego muzyka. Polonista z wykształcenia, bard i pieśniarz z zamiłowania, rozpoczął działalność animatorską w Sandomierzu. Były to lata 1981-1984. Marek Sochacki pełnił rolę kierownika Klubu Środowisk Twórczych. Placówka miała siedzibę w samym centrum staromiejskiego runku ̶ w podziemiach ratusza. W tym samym czasie aktywną działalność prowadził również Osiedlowy Klub Kultury, na czele z Przemkiem Piorunem, Alkiem Harańczykiem oraz Tomkiem Butrynem, zajmującymi się głównie komponowaniem piosenek dla dzieci. Praca Sandomierskiego Ośrodka Kultury sprzyjała formowaniu się coraz to nowych grup muzycznych. Był to okres „rockowego boomu”. W kulminacyjnym okresie działało aż 16 zespołów między innymi: zespół „Corsair” z wokalistą Mańkiem ̶ Mariuszem Chmielewskim, gitarzystami Ciołem ̶ Darkiem Kusiorą i Tomkiem Koziołem ̶ Ciambrem, basistą Zuzkiem czyli Jackiem Wierzchowskim, perkusistą Wojtkiem Krasoniem oraz z „Archeo Blues”, z wokalistką Ewą Litwińską (obecnie Zimnicką), gitarzystą Grzegorzem Ziółkiem, a także z basistą Grzegorzem „Słodkim” Słotwińskim. Zespół „Metanoja” z braćmi Dziedziczakami oraz wokalistą Piotrem Mączką. Dla zespołu „Corsair” teksty zaczął pisać Marek Sochacki, a pierwszym z nich był Ostatni rzut granatem, późniejsza kultowa pieśń polskich rockmanów. Sandomierskie Centrum Kultury wraz z salą w ratuszu zarządzało sprzętem muzycznym udostępnianym na potrzeby prób zespołów. Według zasięgniętych informacji był to nawet nie najgorszy sprzęt jak na tamte czasy: gitara Ibanez, oryginalny fenderowski bas, basowy piec Marshalla oraz gitara Defil o wdzięcznej nazwie Kosmos. Marek Sochacki sprawował pieczę nad wszystkimi zespołami oraz decydował o tym, czy dany zespół zostanie zakwalifikowany i będzie mógł korzystać z sali prób. W tym okresie zawiązała się jego znajomość z Jerzym Dziedziczakiem, który razem z bratem uczęszczał na próby do SOK-u grając na gitarze. Kilka lat później Jerzy Dziedziczak napisał muzykę do ich pierwszego wspólnego utworu pt. Prośba o nieobojętność. Z czasem zaczęły powstawać coraz to nowe piosenki, z którymi zarówno ich wykonawczynie, późniejsze wokalistki Studia Piosenki oraz ich twórcy, zaczęli odnosić duże sukcesy na arenie ogólnopolskiej.

Lata 1990-2006 to okres działalności Marka Sochackiego w Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieży w Sandomierzu oraz praca w klubie OAZA – pierwszym w Polsce prywatnym domu kultury. W 1990 roku z inicjatywy Marka Sochackiego powołano Studio Piosenki, które działało właśnie w OAZIE. Pomysł podjęcia działalności i utworzenia studia przywiózł Marek Sochacki ze Spotkań Młodych Autorów i Kompozytorów SMAK w Myśliborzu, na które wracał corocznie od 1987 roku. Powstanie „Studia” szybko spotkało się z aprobatą „klawiszomęczydłów, bębniarzy oraz wyjców”, zachęcając do tworzenia, a tym samym do uczestnictwa, we wszelkich konkursach i festiwalach. Pojawiło się sporo nowych muzyków, m.in. specjalista od muzyki komputerowej, aranżer, bardzo dobry kompozytor Robert Wiórkiewicz, który tworzył muzykę do wielu tekstów Marka Sochackiego. Pojawili się utalentowani wokaliści i wokalistki śpiewające utwory Marka Sochackiego: Magda Dudek, Anita Rożek, Eliza Drzałowska, Anna Rybacka oraz kolejne pokolenia. Został powołany zespół Fałszerze oraz kabaret „Słoiki”, w których Marek Sochacki doskonale spisywał się w utworach kabaretowych. W późniejszym czasie powstała również grupa teatralna „Gaduła”, w której autorem piosenek, dialogów do spektakli był również Marek Sochacki. Swą działalność prężnie rozwijał zespół Flik zrzeszający ok. 300 tancerzy, pod dowództwem Marka i Dzidki Harańczyków. Wokaliści Studia Piosenki brali udział w wielu konkursach i festiwalach na arenie wojewódzkiej i ogólnopolskiej, uczestniczyli w nagraniach programów radiowych oraz telewizyjnych. Brak środków na promocję Studia Piosenki nie sprzyjał artystom, jednak w swojej karierze studio nagrało w roku 1995 kasetę „Erotyk z miastem w tle” oraz w 2005 roku wydano śpiewnik wraz z płytą z okazji 15-lecia działalności.

Podczas pracy animatorskiej w Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieży w Sandomierzu, Marek Sochacki był współautorem programu „Szkoła bez dzwonka”. Dzieci uczęszczające na zajęcia (20 klas nauczania początkowego z różnych szkół, ok. 500 dzieci), odwiedzały placówkę raz w tygodniu. Celem „Szkoły bez dzwonka” było stworzenie dzieciom możliwości profesjonalnej edukacji w dziedzinach paraartystycznych. Prowadzono zajęcia z zakresu kultury żywego słowa, teatru, recytacji, muzyki i rytmiki. Dzieci poznawały tańce narodowe, tańce towarzyskie oraz uczestniczyły w zajęciach plastycznych. Zajęcia prowadzone w placówce, na które uczęszczało łącznie ponad 1100 osób, przynosiły znakomite rezultaty oraz osiągnięcia artystyczne. Przygotowywano programy artystyczne, autorskie widowiska oraz musicale, których autorem była Marek Sochacki. Sukcesy zespołów, które działały w CKDiM sprawiły, że dzieci stały się małymi ambasadorami Sandomierza w kraju i za granicą. Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieży, prowadzone przez Stowarzyszenie Sympatyków Zespołu Flik pod patronatem Sandomierskiej Spółdzielni Mieszkaniowej oraz Rady i Burmistrza Miasta Sandomierza, z powodu burzliwych przemian i braku wsparcia finansowego było zmuszone zakończyć swą działalność.

Marek Sochacki jako autor widowisk teatralnych, musicali oraz spektakli, wniósł również duży wkład w rozwój Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki „Wygraj Sukces”, pisząc wiele tekstów piosenek dla dzieci. Przy współpracy z Jarosławem Piątkowskim, głównym pomysłodawcą konkursu, Marek Sochacki napisał około 100 tekstów piosenek dla dzieci i młodzieży, które znalazły się na dwunastu edycjach płyt „Wygraj Sukces”. Dodatkowo jest współautorem piosenki w podręczniku do nauczania zintegrowanego I-III pod tytułem Słoneczna Szkoła. Jego teksty znajdują się również w podręczniku Gra muzyka, wydawnictwa Nowa Era, przeznaczonego do nauki muzyki dla gimnazjum.

Powyższy fragment pochodzi z pracy licencjackiej Aleksandry Kwietniowskiej (Abramczyk) 
„Marek Sochacki – twórca poezji śpiewanej”, napisanej w Zakładzie Teorii Muzyki pod kierunkiem dr Agaty Kusto, Wydział Artystyczny UMCS, Lublin 2013