Stoi na samotnej skale
Czeka na najmniejszy znak
Może go przyniosą fale
Może łabędź – biały ptak
Może po wzburzonej wodzie
Do jej stóp przyniesie wieść
W której muszli szum zakląłeś
Co na brzegu leży gdzieś
Mówią o niej czarownica
W szklanej kuli widzi świat
Ciągle płacze do księżyca
Włosy jej rozczochrał wiatr
Za kim łzy z jej oczu płyną
Kto całuje ją we snach
Z kim żyć chciała i z kim zginąć
Nieszczęśliwa Lorelei
A po rzece barki płyną
Marynarzy tęskny śpiew
Stapia z rzeczną się wierzbiną
W migotliwą, cichą pieśń
Jeśli ucho masz wrażliwe
Siądź nad Renem pośród skał
W wody szumie, liści śpiewie
Płacze biedna Lorelei
data pliku: 28.01.2000, 15:43
Według jednej z legend pod Loreley zakopany jest skarb Nibelungów, według innej (która stała się motywem poematu Heinego), z wierzchołka góry rzuciła się w nurty Renu młoda dziewczyna o imieniu Lorelei, zdradzona przez kochanka. Zamieniona w syrenę zwodziła pływających po Renie rybaków, wciągając ich na skały. Źródło: Wikipedia
Lorelei