Strona poświęcona twórczości
Daleko płyną niewidzialne Łabędzie żagli w poprzek fal I szumią wiatry ekscentryczne I zielenieją włosy palm Płasko, okrągło i daleko Nigdzie początku nie ma świat Horyzont pianę tak jak mleko Spija ogromną paszczą dnia Ocean to jest sen wariata Sen,
Ścieżka dźwiękowa ze przedstawienia „Czy na strychu straszy” dat pliku: 14 kwi 2004, 13∶29
Zamieniasz noc w dzień Twój blask wabi mnie za oknem Nie usnę, już wiem Bo za tobą chcę odlecieć Błędny świetlik we mgle Co mruga zalotnie Może by złapać mnie Pająk zaplatasz sieć Noc jak adrenalina Kusi i wabi mnie
Jak liść na wietrze, rysunek we mgle Gdy dotknę zaraz nikniesz gdzieś Bliski o ciepło, odległy o gest Niby na tak, a jednak nie Jak beztroski żart, niewąchany kwiat, jak smuga cienia Plątasz z jawą sny, znikasz by znów być,
Wiem, nie tak miało być Teraz gniewnie marszczysz brwi I cofnął byś wstecz tych kilka chwil Lecz nie chce słuchać czas Twoich zaklęć ani gróźb, bo zna To co niesie nam biały gołąb dnia Nie bójmy się marzyć, że Znów
Za oknami dzień Wstaje szósta pięć Już zegara rytm Eksploduje w krzyk W mojej głowie sen W drzazgi rozpadł się Wiem, że muszę wstać Z życiem ostro grać ref. A przecież przed chwilą Nie istniał horyzont Miękki biały kokon –