Strona poświęcona twórczości
W ciemnym kącie pokoju Leży niebieski worek Schowałam w nim marzenia Codziennie marzyć nie mogę Lecz kiedy nikt nie widzi Otwieram go na chwilę I staję się na minutkę Wolnym, tęczowym motylem Gdy człowiek marzy wszystko kojarzy I może zmienić
Mój świat kształt obłoku Mój świat ciszy łza Mój świat błękit oczu Mój świat marzeń smak W moim świecie Dotknąć chce się piór anioła W moim świecie spójrz za siebie nikt nie woła Chcę być twoją Eurydyką Orfeuszu z vis
Były góry, w górach źródło W błękit tryskał zdrój Po kamykach, w dół pomykał Strumyk, bul, bul, bul Spotkał brata, który spadał kroplą gdzieś ze skał Hej, popłyńmy dalej razem Raźniej będzie nam Hej swoboda Płynie woda, Płynie kędy zechce
Z Beskidu zboczy spływa źródlana Między wzgórzami wody swe toczy W dzień złotą słońca falą wezbrana Nocą gwiazdami świeci nam w oczy Płynie od zawsze, mocna i chłodna Tratwy i łodzie niesie jej nurt Łączy nas wszystkich piękna i mądra
Lekkomyślna jak promień Chętnie zagra w zielone Czasem buty zanurzy W topniejącej kałuży Czasem miewa katarek Śnieg pokrywa jej wianek Córki – chmurki welonem Otaczają jej skronie Wiosenka, piosenka Zielona sukienka Kaczeńce i bazie I trawy w nieładzie Wiosenka, piosenka
Na białej kartce żagla Pragnę napisać wiersz Zakląć przestrzeni błękit I zabłąkany dzień A szmer wolności ukryć Wśród niewidzialnych fałd I w nierealną podróż Odpłynąć z prądem fal Więcej żagli Gdy wiatr gna Więcej żagli Płynąć czas Więcej żagli W